01. ,,Wypłynięcię i spotkanie"

01. ,,Wypłynięcie i Spotkanie"

*Ally*

Było przed południem. Staliśmy przed statkiem z naszymi przyjaciółmi - Trish i Dezem. 

- Jestem taka szczęśliwa, że płyniemy Titaniciem - przytuliłam się do mojego Austisia. Kocham go!

- Oby nie wynikło z tego nic złego - mruknął Dez. 

- Oj, Dez, nie miej takich czarnych myśli. Titanic jest przecież niezatapialny! - mówiła z radością Trish. 

- Chyba powinniśmy już iść na pokład - zauważyłam.

- Masz rację - Austin pokiwał głową. 

- To co, żegnamy się? 

Nasza czwórka przytuliła się mocno. Kiedy się ,,odkleiliśmy", potknęłam się o torbę. Na szczęście Austiś mnie złapał.
- Uważaj, proszę Cię - powiedział zamiepokojony. Pokiwałam twierdząco głową. Ruszyliśmy przed siebie, machając przyjaciołom. Po chwili byliśmy już na pokładzie. Staliśmy przy barierce i machaliśmy Trish i Dezowi. Austin przytulił mnie i pocałował.

- Cieszysz się? - zapytał.
- Oczywiście, że się cieszę - powiedziałam i dałam mu całusa. Po chwilk statek wypłynął. Na biletach był numer naszego pokoju: Klasa I, numer 149, class I, number 149. Udaliśmy się do jakiegoś gościa po klucz. Kiedy go otrzymaliśmy, ruszyliśmy do pokoju. Był śliczny! Jeszcze nigdy nie byłam w takim apartamencie!

Zaczęłam przechodzić między pokojami. Moja sypialnia wyglądała tak:

Jadalnia wyglądała tak:

Byłam wniebowzięta!

Zaczęliśmy się rozpakowywać. Przyszła pokojówka. 

- Pomóc może w czymś? - spytała.

- Dziękuję, poradzimy sobie - uśmiechnęłam się.
- Dobrze, do widzenia!

- Do widzenia!

*Austin*

Rozpakowywałem się i myślałem. Chyba na prawdę uszczęśliwiłem moją królewnę. Wziąłem ją na rejs do Paryża niezatapialnym statkiem w I klasie. Ja to jestem romantyczny...

- Ah, tak? - usłyszałem głos mojej brunetki.

- Powiedziałeś: ,,Ja to jestem romantyczny..." - prychnęła.

- A nie jestem?

- Na stówę jesteś skromny.

- Sarkazm?

- Aha - Alysia wyszła. Roześmiałem się pod nosem. Jezu, nasze rozmowy są lepsze od niejednej komedii...

*Ally*

Weszliśmy z Austinem do restauracji. Wyglądała tak:

[zdjęcie]

Usiedliśmy przy stoliku i zajęliśmy się menu.

- Co bierzesz? - spytałam.

- Pieczona pierś z kaczki z puree marchewkowym i... ka... karmel... karmelizowaną młodą marchewką? - roześmiałam się. Jego mina była wprost epicka!

- Ja też - roześmiałam się. 

- I lepiej go ja złożę zamówienie - dodałam.

- Mhm - prychnął. Jak ja go kocham!

*Austin*

Po zjedzeniu posiłku wyszliśmy na pokład. Ta kaczka z marchewkami była całkiem dobra! Ciekawe tylko, co to znaczy karmen... karmenalizowana? Nie, karmelizowana! Jestem idiotą! 

Przechodziliśmy nad bocianim gniazdem, kiedy usłyszałem głos:

- Austin Moon? 

Odwróciłem się w górę. Jakiś nastolatek patrzył na mnie ciekawie.

- Tak, to ja. Kim ty jesteś?

- No, jak to, nie pamiętasz mnie? Austin, to ja, Jim! 

Zastanowiłem się chwilę. I... no tak!

- Jim! Boże, jak ja Cię dawno nie widziałem!

Jim chodził ze mną do podstawówki. Był jednym z nielicznych, którzy się ze mnie nie śmiali.

- Kim jest Jim? - spytała Allunia.

- Ah, no tak! Jim, to moja dziewczyna, Ally. Ally to mój przyjaciel z dzieciństwa, Jim.

- Czy taki przyjaciel to nie wiem - mruknął Jim. Roześmialiśmy się wszyscy.

- Byłem sługą Hanki. Ale jej nienawidziłem - powiedział.

- Dobra, mniejsza z tą starą krową - powiedziałem. 

- Miło mi poznać panienkę - powiedział Jim.

- Jaką znów panienkę? - spytał ciekawie jakiś gość obok Jima.

- Mark, cholera jasna, patrz na morze, bo zatoniemy! - krzyknął Jim.

- Nie zatoniemy - niejaki Mark machnął ręką.

- Titanic jest przecież niezatapialny!

- Ty i to twoje gadanie... Nie ma niezatapialnego statku! Titanic ma tylko większe szanse na niezatonięcie...

- Ty i to twoje gadanie...